"Papa lijkt zijn werk belangrijker te vinden dan ons..."
boos
Hey.
Ik voel mij al een tijdje uitgesloten in mijn klas, want al mijn vriendinnen zitten in de andere klas. In de klas zijn ze echt gemeen. Ze roddelen over me en ze doen super kinderachtig (2e middelbaar). Ik vind dat ze alleen vriendelijk zijn als ze me nodig hebben (als ze iets willen overschrijven ofzo).
Met de leerkrachten praten gaat niet. Want mijn moeder werkt op de school waar ik zit. En dat zouden ze sowieso aan haar vertellen.
Drie jaar geleden (6e leerjaar) werd ik ook gepest. Dat weegt momenteel nog steeds zwaar door omdat ik toen niet geholpen ben. Ik ben al een aantal keer ingestort. Ik sloot me op in mijn kamer en zat bijna een uur lang te huilen en tegen mezelf te zeggen dat ik moest doorgaan.
Mijn mama was toen boos dat ik haar verweet dat ze me niet had geholpen met dat pestgedoe. En ik was boos omdat mijn broer gepest werd en dat ze hem wel heeft geholpen. Terwijl ze tegen mij gewoon zei dat ik moest stoppen met zagen.
Mijn ouders hebben ook vaak ruzie. Mijn papa werkt in een bedrijf en heeft daarnaast nog een eigen bedrijfje... Soms komt hij pas om 23u thuis. We zien hem amper en dat is natuurlijk niet leuk.
Mijn mama staat er dus ook bijna altijd alleen voor. Het lijkt soms of hij zijn werk belangrijker vindt dan ons. De ruzies gaan vaak over dat hij nooit thuis is of dat hij altijd moe is, nooit met iets helpt en als hij dan iets doet (de afwas wegzetten, kleine dingen) vindt hij dat hij al superveel heeft gedaan.
Het lijkt misschien niet zo erg als jullie dit lezen, maar als je er elke dag midden in zit, als je je er elke dag weer moet doorheen sleuren, als je elke ochtend opnieuw een masker moet opzetten, dan is het soms wel allemaal te veel.
Want iedereen weet toch dat als je iets te veel draagt, dat dat uiteindelijk kapot gaat? Er zitten al kleine barsten in mijn masker, maar ik weet niet hoe lang het duurt voor het zal breken. Ik denk alleszins niet meer lang... Want ik voel me nu al gebroken, futloos en uitgesloten.
Ik denk vaak om gewoon er uit te stappen, me van niets meer te hoeven aantrekken. Ik ben heel blij dat ik nog energie en voldoening uit mijn muziek haal...
Hebben jullie tips voor mij? Dankjewel!
Reacties ―
"Music is your power"
Zo te zien heb jij het best zwaar momenteel. Jezelf door de dag sleuren is enorm vermoeiend. En als je niet goed weet hoe je dingen kan veranderen, lijkt het alsof de pijn eindeloos is. Wat opvalt is dat je toch je verhaal nog hebt afgesloten met een positieve boodschap: je haalt energie en voldoening uit je muziek. Dat is echt sterk. Ga maar voluit met die muziek! De kracht van muziek is zelfs een oefening op Nok Nok. Check it out ;)
"Blijf er niet alleen mee zitten!"
Jammer dat er in jouw klas zoveel kinderachtige mensen zitten. Wel fijn dat je vriendinnen hebt in de andere klas... Kijk uit naar de momenten dat je bij die vriendinnen bent. Plan samen ook eens een uitstapje op woensdagnamiddag bijvoorbeeld. Ook de ruzie in jouw gezin is zeker niet gemakkelijk. Kan je erover praten met iemand die je vertrouwt? Met je vriendinnen misschien? Het is belangrijk dat je er niet alleen mee blijft zitten. Je kan ook altijd terecht bij het jongerenadviescentrum (JAC) of anoniem bij AWEL. Je staat er niet alleen voor, hoor!